روش اسپکترفتومتری برای اندازه‌گیری مقدار جذب نور توسط ماده شیمیایی، مورد استفاده قرار میگیرد. و با اندازه‌گیری مقدار شدت نور عبوری از نمونه ی مورد آزمایش، این روش انجام می‌شود. با درنظر گرفتن یک اصل مهم که هر ماده شیمیایی و یا ترکیبی در یک محدوده طول موجی مشخص، نور را عبور داده و یا آن را جذب می‌کند، این روش کاربرد پیدا می‌کند. در این روش اندازه گیری تعداد فوتون‌هایی که بعد از عبور از نمونه جذب می‌شود، اندازه‌گیری می‌گردد. این اندازه‌گیری برای تعیین تجمع ماده شیمیایی شناخته شده به کار می‌رود.
یکی از روش‌های پرکاربرد برای آنالیز کمی در حوزه‌های متفاوت، روش اسپکتروفتومتری است. از جمله‌ی این حوزه‌ها می‌توان به شیمی، فیزیک، بیوشیمی، ماده، مهندسی شیمی و کاربردهای پزشکی اشاره کرد. بنابراین این روش برای تمام حوزه‌هایی که ماده شیمیایی جزئی از کار باشد، کاربرد دارد. به عنوان مثال، در حوزه پزشکی برای بررسی خون و یا بافت‌ها برای تشخیص بالینی مورد استفاده قرار میگیرد.
دستگاه بسته به بازه طول موجی منبع نوری استفاده شده، به دو نوع تقسیم می‌شود:
اسپکتروفتومتر UV-Vis: از نور در محدوده ماوراء بنفش (۱۸۵ – ۴۰۰ نانومتر) و طیف مرئی (۴۰۰ – ۷۰۰ نانومتر) طیف تابش الکترومغناطیسی استفاده می‌کند.
اسپکتروفتومتر IR: از نور در محدوده مادون قرمز (۷۰۰ – ۱۵۰۰۰ نانومتر) طیف تابش الکترومغناطیسی استفاده می‌کند.
جذب و یا عبوری که توسط یک ماده اتفاق می‌افتد، در اسپکتروفتومتر مرئی توسط رنگ دیده شده تعیین می‌شود. به عنوان مثال ماده‌ای که در محدوده مرئی جذب دارد، در تئوری به صورت سیاه ظاهر می‌شود. همچنین اگر تمام طول موج‌های مرئی عبور کند، نمونه به صورت سفید ظاهر می‌شود. و در مثالی دیگر، اگر نمونه نور قرمز (۷۰۰ نانومتر) را جذب کند به صورت سبز ظاهر می‌شود، زیرا که رنگ سبز مکمل رنگ قرمز می‌باشد.
دیدگاه خود را بنویسید
You must be logged in to post a comment.